ΤΟ ΑΦΩΝΟ

Ετούτο το χαρτί που πάνω του σκαλίζω ορύγματα
Αναχώματα της πέννας
Που πάνω του σήματα ακατάληπτα ζωγραφώ
Ετούτο το χαρτί που πάνω του ασελγώ
Ετούτο το χαρτί που πιέζω, τσαλακώνω και τσακίζω
Ετούτο το άφωνο, το αδιαμαρτύρητο χαρτί, το πονεμένο
Ετούτο το χαρτί που τη λευκότη του μαυρίζω
Ετούτο το χαρτί που απτόητα πάνω του γράφω
Ετούτο το χαρτί που πάνω του ασελγώ
Ένα αναμμένο σπίρτο μόνο θα το σώσει.
Ετούτο το κορμί που εντός του ζω
Μόνον ο θάνατος μπορεί να το λυτρώσει.