BOWBIRD

Πήρα μικρά γεροδεμένα ξυλαράκια
κι έφτιαξα μία πρόσοψη φωλιάς
έτσι που ο ήλιος πάνω της να ισκιάζεται.
Ύστερα μάζεψα τις πιο πολύχρωμες μικρές
γυαλιστερές και στρογγυλές πετρούλες που εβρήκα
και μπρος τις έβαλα απ’ τον χώρο της σπηλιάς
μ’ αυτό τον τρόπο φτιάχνοντας ένα πολύχρωμο
λαμπρό κι ωραίο ψηφιδωτό.

Έχουμε τώρα μια σκηνή θεάτρου
με δάπεδο καθώς σας είπα
και τη φωλιά από πίσω της για σκηνικό.

Τι μένει τώρα;
Οι χορευτές κι οι θεατές.
(δε συνηθίζω να επαίρωμαι αλλά
τι ομορφιά που έχει αυτή η σκηνή!
Αρκεί μονάχα να σας πω ότι φορές
θα ’θελα να ’μουν θηλυκό
για να μπορώ να χαίρομαι τέτοιες εικόνες
συχνότερα και, βέβαια
με κάποια ποικιλία...)

Ο χορευτής λοιπόν θα ειμ’ εγώ.
Με μια ετικέτα που κατέχω άριστα-
κι εγώ δεν ξέρω πώς-
θ’ αρχίσω να λυγώ,να σκύβω,να υποκλίνωμαι,
να τρέχω δεξιά κι αριστερά με χάρη
με νόημα να γέρνω μπρος και πίσω
ν’ ανοίγω τα φτερά σαν τάχα να ίπταμαι,
απότομα να στρέφω, να τεντώνομαι
κι ένα σωρό να κάνω ακόμα ανόητες τέτοιες φιγούρες.
Και ολ’ αυτά γιατί;
Για να μπορεί το θηλυκό-που τώρα
που σας μιλώ στέκει απέναντι και βλέπει-
για να μπορεί το θηλυκό
να μαγευτεί απ’ τ’ ωραίο θέαμα
και να ‘ρθει στη φωλιά μου επιτέλους.

Λοιπόν θαυμάστε με κι εσείς-
η επίδειξη αρχίζει!