Τσιγγάνες-οι ελεύθερες

Για σπίτι σκηνή που γοργά τη μαζεύεις
σε άλλονε τόπο να πας σα γυρεύεις,
χωρίς αίμα να ΄χεις σαν άλλους να φτύσεις
η ώρα σα θα  ’ρθει ένα τόπο ν’ αφήσεις.

Εδώ το τσουκάλι, εδώ τα φουστάνια,
εδώ τα πολύχρωμα, ωραία γιορντάνια,
τα ξόρκια, τα ντέφια, οι χάντρες,  φούστα
κι αντίς γι αυτοκίνητο να και η σούστα.

Κι ιδού τες στο δρόμο! Λυγώντας τη μέση
λυγώντας το σώμα που λες και θα πέσει,
τραβάνε στου ήλιου τους όλα τα μέρη,
κανείς απ΄  σκλάβους εμάς που δεν ξέρει.

Και λεύτερες πάντα κι απ΄ όλα κομμένες
κι η μιά την άλλη μονάχα δεμένες
τραβούν μ΄ αξιοπρέπεια το δρόμο του Ανθρώπου
που εμείς καταλούμε στα νύχια όποιου τόπου.