Τυχαία σ' ένα σουπερμάρκετ της Τρίπολης, γνώρισα την Βιβή. Και η Βιβή διαβάζει! Μάλιστα. Στον εικοστό πρώτον αιώνα της διασκέδασης και της απωλείας-το διάβασμα είναι η μόνη χαρά και ξεκούραση της! Πώς να μη της πω ένα μεγάλο μπράβο-δηλαδή να μη γράψω γι αυτήνε κάτι;





Η ΒΙΒΗ ΔΙΑΒΑΖΕΙ!

Η Βιβή! Μία γυναίκα που διαβάζει!
Τι γυναίκα-πες κορίτσι δροσερό.
Ω! Το λαό μας βλέπω γρήγορα ν' αλλάζει
και να γίνεται όπως πάντα καρτερώ.

Αφού μια μικρή κοπέλα τα βιβλία
 για καλλίτερη παρέα θεωρεί
ω! του κόσμου μας θ' αλλάξει η Ιστορία
κι άλλοι θα ’ρθουνε-καλλίτεροι Καιροί!

Το πρωί το μεροκάματο να βγάλει...
Το απόγεμα το σπίτι... τα παιδιά...
όλη αυτή η καθημερνή μεγάλη ζάλη
απ' τα χέρια της μονάχα να περνά...

Κι όμως μ' όλα αυτά να βρίσκει ευκαιρία
και -αλήθεια!- να διαβάζει η Βιβή!
ενώ άλλες συνεχώς κοκεταρία
και μυαλό μονάχα έχουν για τι βι.

Ολ' αυτά δεν είναι λίγα, κι ας φαντάζουν.
Η Βιβή κρατεί την τύχη όλης της γης-
μηχανές ψυχρές θα μας εξουσιάζουν
ή η θέρμη της ανθρώπινης ψυχής;

Ω! Ελπίδα που εφύτρωσε στα μύχια
της ψυχής μου που διψάει γι ανθρωπιά
ενώ γδέρνεται απ' της Τρίπολης τα νύχια
που θηριώδης τα κινεί απανθρωπιά!

Ω! Ελπίδα πως η πόλη των ανθρώπων
τα βιβλία που 'χουν πλήρως αρνηθεί
η μαγιά κάποιας Βιβής θα βρει τον τρόπον
να την κάνει πάλι εδώ να τα δεχτεί!..

Α! Βιβή που να διαβάζεις έχεις χόμπυ
απ' τα βάθη της καρδίας σ' ευχαριστώ:
κι αν σβησμένοι της Παιδείας όλοι οι γλόμποι
ένα φως νυκτός συ έχεις ανοιχτό.