ΤΟ ΠΑΓΩΤΌ-ΔΏΡΟ ΤΗΣ ΓΙΏΤΑΣ
(στη Γιώτα, τετράχρονη τότε, όταν έκοψε και μου έδωσε σαν δώρο ένα παγωτό που είχε ζωγραφίσει.)

Το παγωτό που μου ’χεις δώσει Γιώτα
Τα παγωτά μου θύμισε τα πρώτα
Που μου ’ παιρνε ο παππούς μου
Και μου ’φευγε ο νους μου.

Κι ωραίο έτσι που το ’χεις ζωγραφίσει
Για χρόνια και για χρόνια θα κρατήσει-
Ποτέ του δε θα λιώσει
Ποτέ δε θα τελειώσει.

Κι ενώ το παγωτό όλους παγώνει,
Το παγωτό σου αντί να με κρυώνει
Το αντίθετο συμβαίνει:
Μυστήριο: με ζεσταίνει!..