ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΥ

Η αυγή δε θέλει

Η αυγή δε θέλει χρώματα άλλα από τα δικά της
για να μας παίρνει το μυαλό το ξεφανέρωμά της.
Δε θέλει ο χρυσοήλιος μας καμιά απ' αλλού
βοήθεια
για να σκορπά στην πλάση μας τα δώρα του τα
πλήθια.

Παράταιρα θα έβγαινε η φωνίτσα από τ' αηδονι
αν τονιζόνταν πιο πολύ δυο της μονάχα τόνοι.
Κι από το δάκρυ, όσο πικρό, που ανθρώπου μάτι χύνει
πιo όμορφο είναι το νερό που μία κρήνη δίνει.

Λίγο πιο μαύρος ο ουρανός κι ο πίνακας χαλάει'
μια λέξη κακοταίριαστη το ποίημα δε μετράει'
κι όσα κοχύλια ψεύτικα πουλούν στα μαγαζάκια
δε φτάνουν δυο που στις ακτές βρίσκονται κοχυλάκια.

Με τα φκιασίδια μη χαλάς την ομορφιά της φύσης
μη-της αυγής σου της θαμπής μην κρύβεις το
μαγνάδι.
Αφού ψηλά 'λαφροπετάς μη θες να περπατήσεις:
καλή μου στα χειλάκια σου μη βάζεις κοκκινάδι…