ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΥ

Α! Ωραία!..

Εγώ και η ανάπνια μου
μονάχοι περπατούμε
Α! Ομορφιά της Ομορφιάς
Α! Ωραία των Ωραίων
πρώτα πηγαίναμε μαζί
οι δυο εμείς και μια πνοή
Α! πι' Όμορφη απ' τις Όμορφες
πρώτα πηγαίναμε μαζί
δύο εμείς και μια ζωή
τώρα το χνώτο μου απλώ
κι αυτο πλανιέται μοναχό
Α! Ωραία των Ωραίων
τώρα το χνώτο μου απλώ
με το δικό σου δε διπλώ
Α! Όμορφη των Όμορφων
Α! των Ωραίων Ωραία
όλα μου τώρα είναι νεκρά
μόνο η ανάπνια μου πικρά
για μια στιγμή παρέα
πριν φύγει στον αέρα  
και μόν’ αυτή η ανάσα μου
Α! Ωραία των Ωραίων
και μόν’ αυτή η ανάσα μου
βγαίνοντας απ' την κάσσα μου
κι απ' τ' άψυχο μου σώμα
μου λέει πως ζω ακόμα
(Α! Όμορφη των Όμορφων!
Α! των Ωραίων Ωραία!)