25.

Τo πανηγύρι τ’ αη-Νικόλα- 1992

Και γυρνάει η γη σαν τρελό γαϊτανάκι
στον αιώνιο ρυθμό του απείρου
και δεμένους μας σέρνουν γοργόνες και δράκοι
στον μονάχο υπάρχοντα κόσμο-του ονείρου.

Στο πανηγύρι τ’ αη-Νικόλα πολύχρωμα μπαλόνια
άντρες που σεργιανίζουνε
μεταξύ πόσθης και βαλάνου τις ελπίδες τους
ανεξαργύρωτες εις τον αιώνα
παιδιά που παίζουν κι όλο παίζουν
λες αύριο πρωί θα μεγαλώσουνε
και πια θα ειν’ αργά,
γυναίκες που κατάφορτες μ’ ό,τι μπορούν
εκλιπαρούν μια κολακεία.

Κι η γη
αηδιασμένη κι ένοχη να σκύβει το κεφάλι
μπρος στ’ άλλα αστέρια που κοιτώντας την
γελούν.

Και γυρνάει η γη σαν τρελό γαϊτανάκι
στον αιώνιο ρυθμό του απείρου
και δεμένους μας σέρνουν γοργόνες και δράκοι
στο μονάχο υπάρχοντα κόσμο-του ονείρου.

Μες στο γραφείο του ναού οι παπάδες
μοιράζονται τα κέρδη από την πώληση
των ούζων και των σουβλακίων
ότι αυτών εστίν η Βασιλεία των Ουρανών
καθώς ανήκει κι η Δανία στο έθνος των Δανών.