ΑΠΟ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ
(Thanksgiving-Dallas Texas)

Δυο μέρες τώρα
τον συνεπαίρνουν θύελλες
που από το αίμα του μέσα ξεκινούν
και στα μάτια του εμπρος,
πρίσματα κρυστάλλινα βάζουν
που σαν διαφανείς καθρέφτες
τρομαχτικά όλα παραμορφώνουν.
 
Τα μικρά και ευτελή
μεγάλα και σοβαρά γίνονται
και, όπως δράκοι,
ορμούν να τον σπαράξουν: μια λέξη
που σε κάποιον κάποτε είπε…
ένα, δικαιολογημένο άλλωστε,
αργητό προσώπου αγαπητού το βράδυ…
ένα βλέμμα…

Όλα αυτά αλλάζουνε
την ιλαρή μορφή του σύμπαντος
Και καταιγίδας πρόσωπο της δίνουν.