(ΑΤΜ)
18.
Αληθώς η ημέρα ήτο ωραιοτάτη.
Ο ήλιος
όπως σπανίως εμφανίζεται
ενεφανίσθη
και αν επρόσεχε κανείς
σαν κάτι νέον να υπισχνείτο.

Και εις εμέ τουλάχιστον τίποτε δεν συνέβη.
Όμως τα μάτια μου κάτι σα μίαν
 διανόησιν αποκρύψεως συνέλαβον
και τα αυτιά μου
σαν κάποια χαμόγελα γύρωθεν συνέλεξαν.

Ίσως αυτό να ήτο το υπεσχεμένο
νέον.
Ή πάλιν να ήτο
μόνη η υποψία του.