46.
Φύση

Στων νήσων Φώκλαντ τα νερά τα πάντα παγωμένα
οι πιγκουίνοι οι Τσεντού λιάζονται όλη μέρα.
Κοντά της τα μικράκια της κρατεί κάθε μητέρα
που μες στα βράχια μέρες πριν με τόσον πόνο
εγέννα.

Η ησυχία η πολική πέφτει βαριά στο χώμα
τριγύρω η θάλασσα νεκρή λες κι είναι ησυχάζει
μια φώκια σέρνεται αργά πιο κει γεμάτη νάζι
κι οι ουρανοί ένα της φωτιάς κόκκινο παίρνουν
χρώμα.

Κι όλα καλά θα ήτανε αν έλειπε το κιούϊ
τό αγριοπούλι το μικρό και μαύρο σαν το βράδυ
που κυκλοφέρνει ακούραστο απάνω απ’ το κοπάδι
και που σε λίγο ένα Τσεντού μωρό γερά θ’ αρπάξει
και μπρος στους άλλους τους Τσεντού θα το
κατασπαράξει
χωρίς τους θρήνους γύρω του τους άσκοπους ν’ ακούει.