ΚΟΡΔΗΛΙΑ
(Thanksgiving-Dallas Texas)

Προίκα την ειλικρίνεια αν έχεις,
κάποια νυχτιά που κεραυνούς γεμάτος
και αστραπές, ο ουρανός, καμιά ζεστή
γωνιά του δε θα δείχνει, που οι βροντές,
ν' ακούσεις ή φωνή ή κελάδημα,   
δε θα σ' αφήνουν, και που η καταιγίδα,
θα 'ρχεται όχι απέξω αλλ' από μέσα σου,
κάποια νυχτιά,
στα χέρια μέσα του πατέρα σου, με στήθη
μόλις πριν, απ’  αυτόν ακουμπισμένα
(που θα τρέμουνε ακόμα), θα υψωθείς
ως λίγο πάνω απ’ τους μηρούς σου
και, σκύβοντας, σαν φίδι που την ουρά του
καταπίνει, μέσα σου θα μπεις, ωσότου
απάνου στου πατέρα σου το σώμα, ένα
κενό να πέσει, μέγα τόσο που,εντός του,
η ζωή αντίσταση μη βρίσκοντας, με όλες
τις πληγές και τις κατάρες της, να ξαναρχίσει,
Κορδηλία.