(ΑΤΜ)
37.

Της αγάπης μου έσβησε πια η φωτιά.
Της ελπίδας μου στέρεψε το δάκρυ.
Η θύμησή σου σαν πρώτα δεν με κυνηγά.
Δε σ' αγαπώ πια.
Λουλούδι ήταν η αγάπη μου που το 'τρεφε η ελπίδα.
Τώρα που η ελπίδα πέθανε μαράθηκε και το λουλούδι.
Όλα χαθήκαν. Όλα.
Μα πάλι σκέπτομαι
ένα λουλούδι χάθηκε-τι μ' αυτό;
Ποιος ξέρει αν το πτώμα του
δεν γίνει λίπασμα
για ν' ανθίσει άλλο ανθάκι στον κήπο της αγάπης μου;

Ένα λουλούδι φύτρωσε
δεν είχε φως
πέθανε.
Σ' αγάπησα
δε μ’ αγάπησες
σε ξέχασα.
Μια αγάπη
μια ζωή
ένα λουλούδι.

Μια αγάπη.
Τι μ' αυτό;
Τώρα σε ξέχασα.
Αντίο.
Μια στιγμή απ' την αιωνιότητα.
Ο έρωτάς μου.
Η αιωνιότητα.
Εσύ.
Δε μ' αγάπησες.
Ο τάφος μου.
Ο χρόνος.
Η λήθη.
Τι μ' αυτό;
Όλα: εσύ.
Και πάλι τι μ’ αυτό;
Είσαι γυναίκα.
Δε φταις.
Φταίει ο θεός.
Αντίο.
Σ' αγάπησα, σε ξέχασα.
Μια ζωή,
μια αιωνιότητα
ένα τραγούδι,
Τι μ' αυτο;
Αντίο.
Δε μ' αγάπησες.
Δικαίωμά σου.
Μια γυναίκα
μια αιωνιότητα
ένα φιλί.
Αντίο.
Κι αν ακόμα σ' αγαπώ
αντίο-τι μ' αυτό;