ΘΑ ΜΑΣ ΔΩΣΕΙΣ;
(Thanksgiving-Dallas Texas)

Κι αν δεν είναι κείνη που ονειρευόμαστε,
μέσα σε κρίνα κι αγριόμηλα,
μιαν άλλη γαλήνη δώσε μας-όποια να 'ναι.
Του σκοταδιού ακόμα και της λησμονιάς.

Γδάρθηκαν τα πόδια  στ' αγριόχορτα.
Η ψυχή μας παραδέρνει από ξένο σε ξένο.
Οι νύχτες ανάστερες και ασέληνες έρχονται.
Περιδίνηση ανώφελη και οδυνηρή όλα είναι.

Να κρατήσουμε τίποτα δεν μπορούμε.
Και ό,τι απ' αρχή έχουμε,
δικό μας δεν είναι.
Διασκορπισμένοι στα πράγματα μένουμε.

Τα μάτια που βλέπουν τα αόρατα θα μας δώσεις;
Την αίσθηση θα μας αξιώσεις που γνωρίζει;
Από το είδωλο μας θα μας απαλλάξεις;