15.
Πού;

Πού θα μείνω απόψε; που θα κοιμηθώ;
Πού θα γείρω απόψε το κυφό κορμί μου
ώστε αύριο πάλι πρωί να σηκωθώ
και να συνεχίσω την πικρή ζωή μου;

Λύπη αντί για στρώμα, για κουβέρτα οργή,
για κρεβάτι πόνο, και για μαξιλάρι
των ανθρώπων θα ’χω την κατακραυγή-
κι αντίς ύπνου ο Χάρος θα ’ρθει να με πάρει.

Με τη συντροφιά του η νύχτα θα διαβεί
σ’ εφιάλτες μέσα και σ’ ονειροδίνες
κι η σκληρή θα μ’ έχει πάλι χαραυγή
για τις νιες της μέρας έτοιμον οδύνες.

Να ’ταν μες στους ζόφους της απελπισιάς
μιαν αχτίδα ελπίδας κάπου να φαινόταν
ή -όπως συνηθιέται μέρες αποκριάς-
με χαράς μια θλίψη ρούχα να ντυνόταν...