ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΥ

ΑΦΟΥ ΔΕ Μ' ΑΓΑΠΗΣΕΣ

Αφού δεν μ' αγάπησες δεν κρύβουν τα σύθαμπα
σκιές ούτε μίσους.
Αφού δεν μ' αγάπησες δεν είχαν τα Σύμπαντα
ποτέ παραδείσους.
Αφού δεν μ' αγάπησες τα πάντα είναι ψέματα-
και πώς ναν' αλήθεια
αφού τα δικά μου ταιριάζαν χαϊδέματα
στα δυο σου τα στήθια..

Αφού δε σφιχτόκλεισαν οι πάλλευκοι κύκλοι σου
τους μαύρους μου κύκλους,
αφού αποστερήθηκαν τα δύο τα χείλη σου
του μόνου μου χείλους,
αφού δεν αγκάλιασαν οι δυο τεθλασμένες σου
τις δυο μου ευθείες,
αφού με το στήθος μου οι λαιμοκαδένες σου
δεν κάναν φιλίες…

…αφού δε μ' αγάπησες ειν' όνειρο η ζήση μου
σβησμένου ονείρου
ποτέ δεν ανέτειλα και είναι η δύση μου
ογκάνισμα χοίρου.

Δε ζω-δεν αισθάνομαι-στης πλάσης της άπλαστης
τα πλάτη δεν κείμαι.
Στης ζωής τον παλμό-στο φως-στη λαχτάρα της
δεν έχω μερίδιο-δεν είμαι.