ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΥ ΤΟΥ ΒΟΥΚΟΛΙΚΟΥ

ιβ.

Κλείστε πόρτες της ψυχής μου
για να μην μπορεί να μπει
της λατρείας μαντατοφόρος
και για κείνη να μου πει.

Και χαμπέρι να μου φέρει
πώς βαδίζει, πώς μιλεί,
πόση φλόγα εντός του κλείνει
το γλυκό της το φιλί.

Να μην έρθει να μου φέρει
της καρδιάς της μυστικά-
με ποιον πάει, ποιον αγκαλιάζει
ποιόνε σκέφτεται γλυκά.

Να μην έρθει να μου φέρει
το σκοτάδι το βαρύ-
κλείστε πόρτες της ψυχής μου
ταχυδρόμος μη την βρει.





ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΥ ΤΟΥ ΒΟΥΚΟΛΙΚΟΥ

ιγ.

Αρμέγοντας
όλα στα πράματά σου τα προσέχεις.

Να! ένα τσιμπούρι στην κατσίκα εκείνη!
Το βγάζεις.
(πέτα το γρήγορα λοιπόν, τι το κρατάς ακόμα...)

Η λάγια προβατίνα σα να 'ναι άρρωστη.
"Πατέρα,
πάρτην στην άκρη να τη δω μετά!"

Χμ! Στις οπλές ανάμεσα ετούτης
σκουλήκια έχουν μαζευτεί.
"Αλμπέρ! Το φάρμακο!"

Καλά-
κάνεις καλά ολ' αυτά να τα προσέχεις.

Μα για' δε λες ακόμα:
"Ετούτος δω εν' αγκάθι στην καρδιά του...
η ψυχή του πληγωμένη...
Και του κοκκάλωσε στη ζητιανιά το χέρι...
Ας του ρίξω μια ματιά..."

Και το φάρμακο για όλα τούτα
για' δε μου δίνεις;..






ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΥ ΤΟΥ ΒΟΥΚΟΛΙΚΟΥ

ιδ.


Το σπίτι μία φυλακή.

Όμως ο "Αντίλαλος"...
Εκεί ωραία όλα-
τ' αρνιά και τα κατσίκια φιλικά
δροσιστικό το αγεράκι
το πράσινο κυριαρχικά γλυκό...

Πάμε λοιπόν εκεί.
Μες στα ωραία όλα
μπορεί και μένα να με βρεις καλόν.