ΣΤΗΣ  ΕΡΗΜΟΥ

Κάπως έτσι θα ’χει γίνει
κι ήρθε στη ζωή-
στης ερήμου το καμίνι
όπως παει η βροχή.

Έτσι εκείνη άσκοπα όπως
πίνεται απ’ τη γη
κι ο δικός του τέτοια ο κόπος
έχει ανταμοιβή.

Κι όπως ’κείνη δεν ποτίζει
δέντρο ή ανθί
και γι αυτόν η μοίρα ορίζει
έτσι να χαθεί.

Και θλιμμένη λογαριάζει
και χλωμή "γιατί-
α!  γιατί μ’ εμέ να μοιάζει;"
θα ρωτάει κι αυτή.