ΜΥΣΤΙΚΟΙ

Γράμματα να γράφουνε είναι πλασμένοι
που όμως δε θα στείλουνε ποτέ.
Στίχους πολλούς να πλέκουνε η μοίρα τους γραμμένη
χωρίς ποτέ να γίνουνε ποιητές.

Άπρεπη μια κι αδίκιωτη δειλία τους κατέχει
και σταματάει το χέρι τους την ύστατη στιγμή-
μεταβολή εξαφνικά κάνει και πίσω τρέχει
η μέχρι τότε προς τα μπρος που τους ωθούσε ορμή.

Έτσι ενώ βουνό ψηλό επιστολές γραμμένες
θα μένουν κιτρινίζοντας σ’ ένα παλιό κουτί
καμία δεν θα διαβαστεί απ’ τις αγαπημένες
γυναίκες τους που όλες  τους γι αυτές έχουν γραφτεί.

Ούτε από κάποιο υπόγειο φτηνό τυπογραφείο
κάποια δική τους συλλογή θα βγει ποιητική.
Θα μένουν μες στο μαύρο τους οι στίχοι τους γραφείο
για πάντοτε αδιάβαστοι κι απ’ όλους μυστικοί.