23.

Να σε κοιμίσει

Να ’ναι η ζωή ένας βουνίσιος άνεμος
και μια πνοή του συ να είσαι.
Να ’ναι οι δρόμοι σου μέσα στο χρόνο
μία καλά προσχεδιασμένη οδοιπορία
με τραγούδια εδώ, συντροφιά εκεί,
νοσταλγία πιο πέρα.
Και όλ’ αυτά να μην είναι παρά η ετοιμασία
για τη μοναχική στιγμή
που χρισμένη
με της υπομονής και του αιώνιου την αχάλαστη σκόνη
θα έρθει και
μητέρα γνοιαστική σα να ’ταν,
γλυκά θα σε κοιμίσει.