Mερες Xριστουγεννων του 1988.
Προβολή στον κινηματογράφο του UCLA Ελληνικών ταινιών.
Μοίρασμα του παρακάτω στους έλληνες τους εξερχόμενους από την αίθουσα μετά από την προβολή του τελευταίου έργου.

ΕΛΛΗΝΕΣ!

Τάχατες τι κερδίσαμε
στον κινηματογράφο
που βλέπαμε τόσον καιρό
τραβώντας πάνω κάτω;

Ευχάριστα περάσαμε
απλά κάποιες βραδιές μας;
Εκάναμε ένα διάλειμμα
’πό τις βαριές δουλειές μας;

Μια ευκαιρία ήταν αυτή
ωραία να ντυθούμε
και σ’ όσους πήγαιναν εκεί
να πα’ να επιδειχτούμε;

Εγίνανε σοφότερα
τ’ άδεια μας τα κεφάλια;
Εγίνανε κουτότερα;
Μείναν στα ίδια χάλια;

Ή για να δούμε δυο γνωστούς
επήγαμε κει πέρα
και να μιλήσουμε μ’ αυτούς
κουβέντες του αέρα;

Μα ή για όλα πήγαμε
αυτά, ή για ένα μόνο,
άδικα τότε κι άσκοπα
χάσαμε τόσον χρόνο.

Είδαμε στο "Ρεμπέτικο"
τις ρίζες που η φυλή μας
είχε στη Μικρασιατική
βαθιά απλώσει γη μας;

Είδαμε το ξεσπέρμεμα
του Γένους από κάπου
που για αιώνες ήτανε
δικό πάππου-προς πάππου;

Απ’ της "Αγάπης την Τιμή"
πήραμε μια ιδέα
πόσο κοστίζει ο Ερωτας
στην Ελληνίδα νέα;

Στα "Κύθηρα" πηγαίνοντας
μαζί με τον Κατράκη
μας εκατάφαγε κι εμάς
του μίσους το σαράκι;

Το "Προξενιό" μας θύμισε
πως έχει η Κοινωνία
κι άλλες μεθόδους παντρειάς
εκτός απ’ την πορνεία;

Η "Λίρα η Κάλπικη" μας εί
πε πως η κωμωδία
ευφραίνει μόνο την ψυχή
χωρίς να φέρνει αηδία;

Μες στου "Ποτέ την Κυριακή"
τον μύθο και το θάμα
εβαφτιστήκαμε ξανά
στου Ελληνισμού το νάμα;
 
Στης "Ιφιγένειας" τη φριχτή
απάνθρωπη θυσία
την τρισχιλιόχρονη είδαμε
ελληνική Ιστορία;

"Ηλέκτρα" και "Θεόφιλος"
είχαν την προσοχή μας;-
στο πάθος της, στα χέρια του,
είδαμε την ψυχή μας;

Εγίναμε πιο Ελληνες
απ’ τις ταινίες εκείνες;
Χορτάσαμε τις Εθνικές
που μας θερίζουν πείνες;

Σ’ όσην Ελλάδα χάσαμε
φεύγοντας μακριά της
και πάλι με τα έργα αυτά
βρεθήκαμε κοντά της;

Και για Ελλάδα όταν μιλώ
πέτρες δεν λέω και χώμα
μα του Υψηλού του Πνεύματος
την μέθη και το πιόμα.

Δεν λέω για τα δέντρα της
ούτε για τους ανθρώπους
μα για το φως που φώτισε
όλης της γης τους τόπους.

Το κλειούμε Εκείνο μέσα μας;
Κι αν πήγαινε να σβήσει
κάναν τα έργα που είδαμε
να μας ξαναφωτίσει;

Αν ναι καλά. Μα όχι αν,
τότε αυτές οι μέρες
στις ίδιες πάλι τις φρικτές
μας άφησαν τις ξέρες,

και πάλι αξιολύπητοι
θα ’μαστε όπως πρώτα
καθώς μακριά από της Ελλά-
δας ήμαστε τα Φώτα.

Και πάλι στην Αμερική
θα ζούμε σαν ζητιάνοι
εμείς που όλα έχουμε
τα πλούτια της υφάνει.

Και πάλι θα βυθίσουμε
μέσα στου νου το τέλμα
και κατω απ’ του δολάριου
θα λιώνουμε το πέλμα,

Ενώ θα πρέπει όχι εμείς
μόνο από 'κει να βγούμε,
αλλά και όσους χάθηκαν
σωστά να οδηγούμε-

Γιατί εμείς το λαμπροφώς
κρατούμε που όλα δείχνει
κι ό,τι Κακό ή Ασχημο
συντρίμμια κάτω ρίχνει.
 
Αλλά πολύ εμίλησα.
Το φύλλο που κρατείτε
σάς έδωσε ό,τι κράταγε.
Σκίστε το. Και ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ!

                    ---