ΘΥΜΑΤΑΙ

Ερώτων παρανόμων ιστορίες
μακριά ’π’ την κλίνην την συζυγικήν
θυμάται.
Τότε που νέα ήτο και την πρόσεχαν
και μέρα βαρετή καμιά δεν είχε.

Τι αλλαγαί κλινών! Τι αλλαγαί σωμάτων!
Τι πανδαισία μεθυόντων αρωμάτων!..

Και τώρα να πού έφθασε: έναν αλήτη έχει
κι αυτόν με δυσκολία τον κρατεί.