Άρνηση

Λοιπόν χωμάτινοι είμαστε
ψεύτικοι και φθαρτοί
η ύπαρξή μας ελαφρό
στον άνεμο χαρτί.

Λοιπόν νεκροί λογιούμαστε
προτού να γεννηθούμε
σα φαντασίες διαβαίνουμε
σαν ίσκιοι ψευτοζούμε.

Λοιπόν θολά μηδενικά
κι ανύπαρκτες υπάρξεις
στη γη σκυφτά βαδίζουμε
πυκνά σε παρατάξεις.

Τα λιπαρά εδέσματα
λοιπόν πολύ μας βλάπτουν
και τα υλικά τα νάιλον
το δέρμα μας εξάπτουν.

Ψευτοϋπάρχουμε λοιπόν
κι όλα τα ωραία λόγια
και τα μνημειώδη έργα μας
γελοία είναι διόδια

για να περάσουμε από μιαν
ανυπαρξία σ’  άλλη.
Τι λογική υπέροχη
και τι σοφία μεγάλη...

Ας συνεχίσουμε λοιπόν
να γράφουμε ιστορία
τη ζοφερή ας τραβήξουμε
και πια γνωστή πορεία.

Ας ξεχωρίζουμε τροφές
κομμένα τα τσιγάρα
στο κρύο ας φυλαγόμαστε,
κρέατα μόνο σχάρα.

Ας γράφουμε ποιήματα
κι ας παίρνουμε σπουδές
ας θεωρούμε καταγής
το φτύσιμο αγενές

και κτίρια ας υψώνουμε-
Κήπους και Παρθενώνες-
ω! ναι, αυτά αναμφίβολα
θα μένουν στους αιώνες.

Κι ας προσπαθούμε-η καλή
προσπάθεια ωφέλεια φέρνει
με των καλών η ζυγαριά
το δίκιο πάντα γέρνει.

Μα ποιών καλών; και ποιών κακών;
Μνημεία ποια; ποιοι Κήποι;
Και ποια αισθήματα-χαρά
ποια τάχα και ποια λύπη;

Τ’ ειν’ όλα τούτα; Πλάσματα
μιας φαντασιάς κενής.
Ποτέ-ποτέ και πουθενά
δεν έζησε κανείς.

Ποτέ κανείς δεν έζησε
κανείς δεν εγεννήθη
κανένας δεν επέθανε.
Άναρχος μόνο λήθη

παντού. To "είναι" τίποτα
το "κάπου" πουθενά-
όλα απουσίες, έλλειψες
κι αιώνια κενά.