Η ΑΚΡΟΒΑΣΙΑ

Ισορροπεί σαν ακροβάτης χρόνια τώρα
πάνω στο σχοινί,ανάμεσα ζωής και θανάτου
τη βέργα του ζυγιάζοντας-
’πιδέξια, μιας και κει πάνω βρίσκεται ακόμα.

Να κοιτάξει κάτω δε γίνονταν
χωρίς τον κίνδυνο να πέσει.Μόνο τώρα,
που καλός ισορροπιστής ένιωσε, έσκυψε και είδε:
ούτε ζωή ούτε θάνατος.

Τώρα περπατεί στο τεντωμένο σχοινί πάνω,
σαν σε πλατεία στέρεα και συμπαγή,
χωρίς την άσκοπη και οδυνηρή
φροντίδα αποφυγής της πτώσης.

Κι έτσι θα σεργιανάει πέρα δώθε
απ’ του σκοινιού τη μια άκρη ως την άλλη
ώσπου να δει
πως ούτε αυτό υπάρχει.