ΤΟ ΤΩΡΑ

Σκόνη χρυσή που κάθοντας
πάνω στα περασμένα
δίνεις το κάλλος στ’ άσχημα,
τη γεια στα πονεμένα,

που δίνεις πλούτο στα φτωχά,
δίνεις στα γκρίζα χρώμα,
και μέλι κάνεις γκυκερό
κάθε πικρό μας πιόμα,

σκόνη χρυσή που απόμεινες
η μόνη μας ελπίδα,
έλα σε μας-το άπατο
του χρόνου ρυάκι πήδα,

και μείνε μέσα στο Παρόν.
Τα μαγικά σου δώρα
ανάγκη έχει όχι το Χτες
μα πιο πολύ το Τώρα.