Ο ΦΑΝΤΑΡΑΚΟΣ
 
Σκέφτεται ο φανταράκος:
«Η κουμουνίστρια
που χτες από το Τμήμα
ως το νοσοκομείο τη συνόδεψα,
με περιφρόνηση μια μ’ έβλεπε, σαν    
εγώ να ήμουνα ο άθεος, και σαν εγώ
τόσους να είχα σφάξει αθώους  
κι όχι αυτή.

Εγώ, γιατί λυπάμαι, της φερόμουνα καλά,
ξεχνώντας (στις τέτοιες της στιγμές)
πως εγώ ο νομοταγής και ο φιλήσυχος είμαι.

Όμως αυτή με κοίταζε με καταφρόνια  
και τις προθέσεις μου να τη βοηθήσω
δεν τις αποδέχονταν.

Σίγουρα όχι κακοί αλλά και ανόητοι πολύ
αυτοί οι κομμουνιστές είναι.»