Α ΚΑΜΜΕΝΑ
    
-Για ποιόν δεντράκια μου απόψε κλαίνε
θρηνούν τα πράσινα σας τα κλαδάκια;
-Τα χείλια κλαίνε σ’ αγαπώ που λένε
Και πίνουνε της άρνησης φαρμάκια.

-Για ποιόν δεντράκια μου τα μαραμένα
Κλαδάκια σας τα φύλλα σας μαδούνε;
-Μοιρολογούν τα χείλη τα καμένα
Που δεν μπορούν το "σ’ αγαπώ" να πούνε.

Λος Άντζελες,   1992