ΤΟΣΟ

Πράγματα που μπροστά μου επερνούσατε
και ψεύτικα βήματα ανοίγοντας
σα σε σκηνή θεάτρου,
πως μόνος δεν είμαι
να συλλογίζομαι,
πολλές φορές με κάνατε-
υπάρξεις που κάποιο χέρι μπροστά μου έστηνε,
δεν ήξερα πως δεν ήτανε για μένα που ερχόσασταν,
αλλά για σας-
για να ’χετε ένα θεατή
και η παράστασή σας, αμάρτυρη να μην χαθεί.

Το σωστό σας μέτρο όμως
δεν είναι αυτό που εκεί πάνω
μορφάζοντας μου δείξατε.
Το σωστό σας μέτρο εγώ το κρατώ
και μ’ αυτό μία μόνη στιγμή
από τις τόσες που ξοδέψατε
από σας θα μετρήσω.

Τόσο σας πρόσεξα.