To μικρό το παραθύρι

To μικρό το παραθύρι
η καλή μου το ’χει γείρει-
δεν ανοίγει να τη δω
και σα ρόδο αργομαδώ.

Ολη νύχτα θα κρατήσει
το μαρτύριο που ’χει αρχίσει
σαν εικόνα μαγική
ναν’ αυτή κρυμμένη εκεί.

Να ’χα ένα αεροπλάνο
και ν’ ανέβω εκεί πάνω
και να κάνω γης Μαδιάμ
το κονάκι της μαντάμ.

Παραθύρι να μη μείνει
και να μην μπορεί πια εκείνη
απ’ τα τζάμια τα θολά
μετ’ εμένα να γελά.