ΘΑ   ΚΑΤΑΛΥΣΕΙ

Αφήστε τον τον κόσμο μου να πλάσει.
Σε λίγο φεύγει. Να ’χει μία σκέπη
εκεί που άϋλος κι αγνός θα φτάσει
και μια γωνιά να τον προσμένει πρέπει.

Αφήστε τον. Στον κόσμο κατοικείτε
τούτον εσείς και όλα σας τα μίση
και κάθε ομορφάδα που μπορείτε
σ’ αυτόνε μέσα έχετε σκορπίσει.

Αφήστε τον. Η ζήση του είναι τούτη
πρώτη και μοναχή για κείνον ύλη
της άλλης για να πλάσει τ’ άγια πλούτη
που είν’ η αγαπημένη μου και φίλη.

Αφήστε τον. Γιατί κι η φαντασία,
μα κι η καρδιά και η ψυχή και το αίμα
σφάγια να γίνουν πρέπει στη θυσία
το που της γης θα καταλύσει ψέμα.