ΙΔΕΑΛΙΣΜΟΣ

Τα ρόδα και τα κρίνα φάνηκαν. Σε λίγο
το μάτι από λουλούδια τίποτ' άλλο  δε θα βλέπει.
Κακόμοιροι εμείς! Για του ήλιου τα καπρίτσια
καταδικασμένοι να ’μαστε να χαιρόμαστε…

Και γιατί;
Για  να ’χουμε να κάνουμε κάτι εδώ πάνω
που η γη,
καθώς βρύα τα κεραμίδια,
υγρασία γεμάτη
μας εκκόλαψε…

Ω! Άνοιξη, λοιπόν, ολανθισμένη!
Μα αρκετά! Ω! σιχαμένη Άνοιξη.
και συ κι οι εποχές όλες μαζί σου!
Του μυαλού μου αν μιαν άκρούλα πιάνετε
και μου πάτε και μου 'ρχόσαστε,
μην καμαρώνετε-
είναι γιατί εγώ το θέλω.