Να πλύνει

Σαν τον τραβά η στενοχώρια
και τον κατέχει ο θυμός
της φαντασιάς στενεύουν τα όρια
της λογικής φράζει ο ηθμός.

Με βιάση μια τότε ξεχύνει
πα’ στο χαρτί το καθαρό
ποτάμια γράμματα, να πλύνει
το νου με κάτι δροσερό.

To δροσερό εδώ οι λέξεις
που σαν παιδιά χοροπηδούν
και που μαζί σου όσο τ’ αντέξεις
δε σώνουν να παιζογελούν.

Σιγά οι ιδέες ξανανιώνουν
και αποδιώχνονται οι καημοί
και πάλι οι σκέψεις ξεδιπλώνουν
πάλι καπνίζουν οι βωμοί.

Κι από τον πόνο απομένει
κι εκείνη μόλις αισθητή
μικρή μια θλίψη προορισμένη
κι αυτή γοργά να ξεχαστεί.

Τα δυο φιλιά

Περίμενε και θα ’ρθουν δυο φιλιά
θα  ρθούν από μακριά για σένα
στην καυτερή τους την αγκαλιά
να σε τυλίξουν λαχταρισμένα.

To ’να της άγριας αγάπης θα ‘ ναι
τ’ άλλο του θάνατου το κρύο φιλί
κι έτσι τα δυο καθώς θα σε πονάνε
πες αν μπορείς ποιο καίει πιο πολύ.




Γυρισμός

Του γυρισμού η ευτυχία το βράδυ στο σπιτάκι
μετά το μόχθο της δουλειάς
του θάνατου η λύτρωση ένα βράδυ στο σπιτάκι
μετά το μόχθο της ζωής.