ΠΟΙΗΣΗ

Μία σελίδα άγραφη.
Ο ηθμός του νου επάνωθέ της,
διάτρητος φύλακας της παρθενίας της.

Από την προϊστορία του αίματος  
ως τρομαγμένα φαντάσματα της νύχτας
ή ως εφήμερα έντομα του χρόνου
ιδέες ξεπηδούν και ίπτανται στου δωματίου τον χώρο
σε πράγματα πάνω σκουντουφλώντας: παλαιά πορτραίτα,
σκελετούς ιδανικών εραστών, χάρτινα τριαντάφυλλα.

Απ’ όλες κάποια
περνάει τον ηθμό
κι αφήνει το ίχνος της στο άσπιλο λευκό.