Όλα φθορά

Ατέρμονη ρουτίνα στη δουλειά
κάποτε κάποτε μια αγκαλιά
αγώνας άγχος και φασαρία
η ίδια πάντοτε ιστορία.

Από το λίκνο κι ως τη θανή
χαρά κι ελπίδα δε θα φανεί
ο βίος είναι μονάχα πόνος
και μόνος ο άνθρωπος-μόνος-μόνος.

Μικρά μεγάλα όλα φθορά
κι όλα πουλιούνται στην αγορά
βιασύνη, ζήλεια, αιδώς, βλακεία,
όλα στο κόστος-μικρή αξία.

Και προχωρούμε χωρίς σκοπό
προς δύο μέτρα χώμα νωπό
κι όλη η ζωή μας μία οδύσσεια
από τη μήτρα στα κυπαρίσσια.



Όπου μας πάνε

Χωρίς ν’ ανήκουμε σε μιαν ομάδα
χωρίς κουρτίνες στα μάτια εμπρός
της σκέψης άσβηστη πάντοτε η δάδα
το δόγμα αιώνιος για μας εχθρός.

Χωρίς δεσμεύσεις και παραζάλη
το δρόμο παίρνουμε τον καθαρό
κι αν λάθος κάνουμε πάλι και πάλι
δρόμο αλλάζουμε με τον καιρό.

Πολλές προτάσεις να ενταχτούμε
σε κάποια φόρμα ελκυστική
στραβά τα ίσια για να δεχτούμε
και να μη μένουμε και νηστικοί.

Όμως ελεύθερο το πνεύμα να ’ναι
άλλη ωραιότερη δεν ειν’ χαρά.
Ζητιάνοι να  μαστε κι όπου μας πάνε
τα όνειρά μας τα καθαρά.



Ο βωμός

Σαν τους αρχαίους έλληνες έχει κι αυτός υψώσει
ένα βωμό στην μέγιστη την άγνοια του την τόση-   
έναν βωμό που τον κρατεί μες στην ψυχή βαθιά του-
ένα βωμό στο Άγνωστο και Μέγα ποίημά του.

Υπάρχει ο άγνωστος θεός-όλα του το φωνάζουν
και όλοι οι άλλοι του θεοί το δρόμο του ’τοιμάζουν.
Ξέρω, σε κάποιο γύρισμα του βίου του του φαύλου
θα  γροικηθεί λυτρωτική η φωνή του Θείου Σαύλου.