Ψηλά στις κορφές

Ψηλά στις κορφές
τραγούδια πετούνε
τραγούδια ανασαίνουν
ψηλά στις κορφές.

Καθάριες φωνές
στα όρη μιλούνε
στα ουράνια ανεβαίνουν
καθάριες φωνές.

Τραγούδι ρυακιού
στη γη κατεβαίνει
γλυκά μας μεθάει
τραγούδι ρυακιού.

Πουλιού η φωνή
καρδιές ανασταίνει
μ’  αστέρια μιλάει
πουλιού η φωνή.



Λαμιώτισσα

Για πες μου πού δουλεύεις
περιστεράκι μου
για πες μου πού δουλεύεις
κυπαρισσάκι μου.

Αν είσαι χαρτορίχτρα
να δω τη μοίρα μου
αν είσαι σερβιτόρα
να πιω τη μπύρα μου

μανικιουρίστα αν είσαι
να δεις τα νύχια μου
ψυχίατρος, ν’  ανοίξω
σε σε τα μύχια μου.

Κι αν είσαι νοσοκόμα
γλυκιά λαμιώτισσα-
κι αν είσαι νοσοκόμα
τρέξε κι αρρώστησα.

Εις χουν...

Κι αν έχεις πάει στο Παρίσι
κι αν βίλλα εξοχική σου  χουν χαρίσει
μ’  αγάλματα στον κήπο και αλέα
για να κουτσομπολεύεις με παρέα
κι αν σ’  έχουν για τον κήπο σου βραβεύσει-
χους ει και εις χουν απελεύσει.

Στους παγετώνες του βορρά κι αν πήγες
κι οι αναμνήσεις σου δεν είναι λίγες-
το βόρειο σέλας θαύμασες πολύ
μια Εσκιμώα σου  δωσε φιλί
κι αν έλκυθρο ταράνδου έχεις ιππεύσει-
χους ει και εις χουν απελεύσει.

Αν είδες από πρώτο χέρι
τα θαυμαστά της γης τα μέρη
κι αν έντονη έχεις ζήσει μια ζωή
τίποτα δε σε σώζει-ένα πρωί
στον τάφο το κουφάρι σου θα οδεύσει:
χους ει και εις χουν απελεύσει.