Η ΧΛΟΗ

Η χλόη είναι πράσινη.

Τη μύρισε όταν ξάπλωσε επάνω της:
μια πράσινη λαμπρή οσμή
αναμφισβήτητη.

Η χλόη είναι πράσινη.
Την άκουσε να ψιθυρίζει μες στ' αυτί του μικρά
πράσινα ευτυχισμένα μυστικά.

Έτσι καθώς στο χώμα είχε σκύψει
έκοψε με τα δόντια του και μάσησε
και γεύτηκε το άγιο χρώμα της.

Τα χέρια του έτριψε επάνω της
τούφες έκοψε
και σαν μικρό ένα θησαυρό κρατώντας τες
το πράσινό της βάραινε στο χέρι
σαν κούπα με πολύχρονο κρασί.

Η χλόη είναι πράσινη.
Ένα πράσινο σκοτεινό, βαρύ, βαθύ σαν μαύρο
σαν κήπος, Άνοιξη, χωρίς ανθούς ακόμα.

Και τώρα που ένιωσε ότι η χλόη είναι πράσινη
κι ότι το πράσινό της
δεν είναι χρώμα αλλά το γέρας της ζωής
δεν είναι χρώμα αλλά ποτάμι υπομονής
δεν είναι χρώμα παρά χάλκινο προανάκρουσμα χρυσού παιάνα…

τώρα που εκατάλαβε ότι το πράσινο
δεν είναι χρώμα μα πηγή αείρροη
και νύχι σουβλερό δράκινης θλίψης
δεν είναι χρώμα αλλά ευθύβολο όπλο πυροβόλο…

τώρα που εκατάλαβε ότι το πράσινο της χλόης
είναι κλειδί στο δώμα το κλειστό,
αντίδοτο στην άδικην επίκριση
και πλήκτρο άσπρο στης χαράς το κλειδοκύμβαλο
το πάντοτε ασυντόνιστο-
πως είναι γλάρος σε νεκρή ακρογιαλιά
και μ' όλον τούτο ήσυχη ανάμνηση νερού,
πως είναι πέτρα αστραφτερή την ώρα που αυτή πέφτει
μες σε βαθύ κενό πηγάδι,
πως είναι προϋπάρχουσα μήτρα ερώτων  
και φως που κυβερνά τον ήλιο…

τώρα που εκατάλαβε ότι το πράσινο της χλόης
είναι ανθών ανίερων παθών
κάκτος αποθηκεύων διάχυση και ικεσία
σπέρμα ξερό πάνω σε γυναικείο εσώρουχο φρεσκοπλυμένο
οχτάγωνο παχύπλευρο με κάθε του πλευρά να καθρεφτίζει
τη χλόη των αντιπόδων,
ανυπέρβλητα μεθυστικό άρωμα και άκουσμα
και άγγιγμα και γέψη,
βιβλίο φλογερό με κέρινες λεξούλες,
αναντίρρητο βέλος καρφωμένο στο κέντρο της ακοής μας,
η δυνατότητα των πλανητών να γράφουν κύκλους στο στερέωμα
και βλέμμα λάγνας τίγρεος ανήμερης…

τώρα που εκατάλαβε ότι το πράσινο της χλόης
δεν είναι παρ' ανοιγοκλείσιμο γαλανλων ματιών,
παράθυρο στον τοίχο του συμπαγούς σκότους,
γέφυρα απ' το "ναι" ως τ' "όχι" του χαμαιλέοντος,
στεναγμός υπόκωφος ανακουφίζων,
φαύλος εκπρόσωπος ανίκανου αστερία
και απύθμενο λαγήνι…

τώρα που εκατάλαβε ότι η χλόη είναι πράσινη
δεν θα ’χε αντίρρηση να ζήσει λίγο ακόμα.