ΜΟΥ ΠΑΙΡΝΟΥΝ…

Στη χώρα αυτή που μένω
τα κύματα που δέρνουν,
διόλου να πω δεν ξέρω
γιατί όλο μου παίρνουν-

γιατί όπου κι αν γυρίσω
και όπου κι αν σταθώ
μου παίρνουν κάθε  μέρα
και ώρα και λεφτό…

παίρνουν και μόνο παίρνουν
και τίποτα δε δίνουν
παίρνουν και όλο παίρνουν
τίποτα δε μ' αφήνουν…

Μου παίρνουνε για φόρους
μου παίρνουνε για κλήσεις
για Φι Πι Α μου παίρνουν
μου παίρνουν για αιτήσεις,

μου παίρνουν για τεκμήρια
για ΝΕΤ και για νερό
μου παίρνουν για χωράφια,
γι αέρα καθαρό,

μου παίρνουν για βενζίνα,
μου παίρνουν για ΔΕΗ,
για Νήπια, για Σχολεία,
για Λύκεια, για ΤΕΙ,

μου παίρνουν όταν κλαίω
μου παίρνουν κι αν γελώ
μου παίρνουν αν σωπαίνω
μου παίρνουν αν μιλώ…

μου παίρνουνε για διόδια,
μου παίρνουν για φαί,
μου παίρνουν σα νυχτώνει
μου παίρνουν το πρωί…

παίρνουνε για τα σπίτια,
παίρνουν για τις αυλές ,
με το καλό μου παίρνουν,
μου παίρνουν μ’ απειλές…

μου παίρνουν για το ένα
μου παίρνουν για το άλλο
για το μικρό μου παίρνουν
παίρνουν για το μεγάλο…

και παίρνουν κι όλο παίρνουν
και τίποτα δε δίνουν
και παίρνουν κι όλο παίρνουν
και ρέστον με αφήνουν

Κι απ’ το πολύ το πάρε
να δώσω άλλο δεν έχω
κι όπως με κυνηγάνε
κι όπως εγώ όλο τρέχω

νομίζω να με πιάσουν
ζητάνε, να με γδάρουν,
και το έτσι που αργάσαν
τομάρι μου να πάρουν.

Δε θα τους γίνει όμως
κι αυτή η που θέλουν χάρη,
γιατί, προτού το κάνουν
ο διάολος θα τους πάρει.