ΑΝΙΔΕΟΙ ΚΡΙΤΕΣ

Ανίδεοι κριτές μας κρίνουνε και μας μετράνε.
Τη σφαίρα ρίχνουμε κι αυτοί κοιτάνε
με απορία τον παλμό μας και τη ρίψη
και ο καθένας τους φροντίζει να καλύψει

την άγνοιά του με κινήσεις κωμικές
και με ενέργειες σπασμωδικές
και τριγυρίζει πέρα δώθε με σπουδή
πως τάχα πρέπει όλα να τα δει

κι όλα προσεχτικά να τα μετρήσει
πριν για την τύχη μας αποφασίσει.
Μετά, ίδια γελοίος και κορδωτός ακόμα
τη σημαιούλα του καρφώνει μες στο χώμα.

Πώς εβρεθήκανε σ' αυτά τα μέρη;
Και ποιος τους διόρισε; Κανείς δεν ξέρει.
Ούτε κι εκείνοι πλέον το θυμούνται
τις ώρες που-σπανίως- δεν κοιμούνται.

Μόνο περήφανα στους στίβους τριγυρίζουν
και μήκη κι ύψη με καμάρι καθορίζουν.
Ανίδεοι κριτές μας κρίνουνε και μας μετράνε
κι ή μας εγκρίνουνε και μένουμε, ή μας πετάνε.