Ω ΚΥΡΙΑ..
(Συγκέντρωση γιατρών του Λος Άντελες, 1989)

Πονεμένη μαρκησία
Πούχει έρθει απ' την Ασία
Στην ανάγκη μου θυσία
Σάν Αγία η Οσία.

Τα κολλιέ της διαμαντένια
Στο μυαλό της μία έγνοια
Όλο χάρη κι όλο ευγένεια
Να μου κόψει τ' άσπρα γένια.

Κουβεντιάζει υψηλοφώνως
Κι όταν δει πως είμαι μόνος
Πλησιάζει και ο Χρόνος
Της χαράς μου δολοφόνος

Ω καλή μου σεις κυρία
Των λαθών σας η σωρεία
Κι η μεγάλη σας μωρία
Η δική μου τιμωρία.

Ω κυρία! είναι κι άλλοι
Παραπέρα πιο μεγάλοι
Να τους φέρει λίγη ζάλη
Της γλωσσίτσας σας το χάλι.