Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟΝ ΡΩΜΑΝΟ

Παιδί μου πού μας έφτασαν!
Νέοι κι οι δυο να φεύγουμε
απ’ τη ζωή άθελά μας!

Τα κόκαλά μου που απ’ αυτά
η λευτεριά γεννήθηκε
να μου τα σπα’ η δουλεία

και συ που αγωνίζεσαι
να μη με πάρει ο θάνατος
μαζί μου να πεθαίνεις!

Τέρατα σιδερόκαρδα
και μυαλοαχερένια
για μας αποφασίζουνε.

Και ο λαός παιδάκι μου-
άντρα μου κάλλιο να σε πω
κι ολάξιο μου συντρόφι-,

και ο λαός μας άντρα μου
σαν άσφαιρος κοιτάζει
και ξένος σαν να ήτανε,

το βόλι όπου εκίνησε
με στόχο την καρδιά μας
που αίμα την έχει αχνιστό.

Μα έλα όμως συντρόφι μου
στην άσαρκη αγκαλιά μου
κι αγάπη όλο σφίξε με,

ώστε προτού χαθούμε
μια νέα χώρα όλο γεια
οι δυο μας να γεννήσουμε.

Μια νέα χώρα όλο γεια
και νιάτα κι ομορφάδα
που αμέσως σα στο φως φανεί

να χάσει κάθε τι παλιό
και να μη φτιάχνει Ρωμανούς-
να μη σκοτώνει Ελλάδες.