ΑΓΙΟΣ ΣΤΟ ΕΙΚΟΝΟΣΤΑΣΙ

Το Εικονοστάσι.

Με το αυστηρό του Αγίου Πρόσωπο.

Κάθε Βράδυ το Καντήλι του αναμμένο.

Μητέρα,
με Ωδίνες μεγάλες,
σα το Πεπρωμένο να γεννούσες
τόνε γέννησες;

Τα Μάτια σου, όταν τον πρωτοείδαν,
πες μας,
ήταν σαν το Πανάρχαιο να κοίταζαν-
σαν στο Βαθύ έμοιαζαν να χάνονται,
που πίσω του πολύ,
είχε
για να 'ρθει εδώ
αφήσει;

Κι όταν για πρώτη του φορά κοιμήθηκε,
μη δίπλα του ξαγρύπνησες να δεις
ποιου τάχα Χρέους πνοή
στ' όνειρό του ήρθε και
σαν Μοίρα,
την Αγιοσύνη τού όρισε
και το Μαρτύριο;