TEDDY DAY
(L. A.)

"Πρέπει να φύγω' η ώρα ήρθε'
έχω δυο χρόνια κάτσει εδώ.
Δεν ξέρω τ' είναι που με διώχνει
δεν ξέρω τ' είναι που ζητώ
μα όμως ξέρω-η ώρα ήρθε
πρέπει να φύγω από δω".

Έτσι μιλούσε η Teddy Day
στο σύντροφό της μια βραδιά
όταν οι δυο τους στο τραπέζι
το τελευταίο πίναν ποτό.

"Θα πρέπει κάτι για να μείνω
να με κρατήσει δυνατό
κάτι μεγάλο να με δέσει
για να μη φύγω από δω".

Έστεκε αμίλητος εκείνος
κι έβλεπε κάτω μ' ενοχή.

"Αν το ζητούσες...ίσως τότε
ν’ άλλαζα γνώμη-όμως αλλιώς
δε βλέπω τι θα με κρατούσε
και ας μην έχω που να πάω...
πού να βρεθώ...πού να σταθώ...

μα πρέπει αλλού να βρω εκείνο
που δεν το βρήκα ούτ' εδώ...
γι αυτό λοιπόν λέω να φύγω...
έχω δυο χρόνια μείνει εδώ..."

Εκείνος έστεκε ακόμα
χωρίς φωνή-χωρίς ψυχή.

Αυτή στα δύο της τα χέρια
κλείνει το χέρι του απαλά
και τρυφερά κοιτώντας τόνε
"πάμε", του λέει, "είν' αργά".