ΤΟ ΑΦΩΝΟ

Ετούτο το χαρτί που πάνω του σκαλίζει ορύγματα
Αναχώματα της πέννας
Που πάνω του σήματα ακατάληπτα ζωγραφεί
Ετούτο το χαρτί που πάνω του ασελγεί
Ετούτο το χαρτί που πιέζει, τσαλακώνει και τσακίζει
Ετούτο το άφωνο, το αδιαμαρτύρητο χαρτί, το πονεμένο
Ετούτο το χαρτί που τη λευκότη του μαυρίζει
Ετούτο το χαρτί που απτόητα πάνω του γράφει
Ετούτο το χαρτί που πάνω του ασελγεί
Ένα αναμμένο σπίρτο μόνο θα το σώσει.
Ετούτο το κορμί που εντός του ζει
Μόνον ο θάνατος μπορεί να το λυτρώσει.