Η ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΗ

Ναι, είναι μια μικρή παρέκκλισις
αυτός ο τρόπος της γραφής.

Κι αυτός ο δρόμος όμως στο Χαμό τραβάει.

Να πάει λοιπόν από αυτόν
ή στον ίδιονε να συνεχίσει;
Ποιος θα του πει-ποιος θα του δώσει μία γνώμη;
Κανένας δεν μιλάει.

Μα και να μιλούσε
με τι γνώσεις θα γνωμοδοτούσε;

Του λένε να πάει μαζί τους.
Μα θεέ μου, να κάνει τι;
("Κουράστηκε η καρδιά μου να ζητάει")
Ότι του απόμεινε με τα δόντια το κρατεί
για ν’ αγοράσει το εισιτήριό του να περάσει.
Αυτοί όλοι έχουν πράγματα να δώσουνε γι αντίτιμο.
Σπίτια, βίλες, κότερα,
στρέμματα ελιές και πορτοκάλια,
ημέρες ξεγνοιασιάς και ηδονής,
εκατομμύρια.

Του λένε να πάει μαζί τους.
Μα αυτοί τις νύχτες έχουν ύπνο.
Μα αυτοί λένε με σιγουριά: βρέχει.
Μα αυτοί δεν ξέρουν πόσο απέχει
Ο άνθρωπος από τον εαυτό του.

Νιώθουν τη θλίψη των πεσμένων δέντρων;
Έχουν ραγίσει με το κλάμα τους αυτοί
το κρύσταλλο της νύχτας;

Με γλώσσα ποια λοιπόν μαζί τους να μιλήσει;

Κι αν εδεχόταν
τότε τι για απόδειξη
θα ’δινε στους κριτές του
πως γνώριζε από πάντα-
στην τύχη ότι δεν ήταν αφημένος
παρά προετοιμαζόταν;

Λοιπόν προς τι η παρέκκλιση;