ΤΟ ΚΕΝΟ

Όλο χωρίζανε
κι όλο ξαναβρισκόνταν.
«Καλή μου δεν μπορώ χωρίς εσένα»,
«άλλη καμιά δεν αγαπώ»,
τέτοια.
Ώσπου εκείνη κάποια μέρα
«αγάπη μου», του είπε,
«καθένας μας ένα μισό κενό είναι,
που ο άλλος
αφότου εβρεθήκαμε,
το συμπληρώνει.»

Όταν συμφώνησε κι αυτός,
αμέσως και οι δύο πέσαν στο κενό τους.

Εκείνο, που αυτό περίμενε,
τους έσβησε
και δυο υπάρξεις άλλες έφτιαξε
ολότελα κενές
να ξαναρχίσει ο κόσμος.