ΠΑΠΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ ΜΙΜΗΣ
Τρίπολη, Τραγούδια της παρέας 2000-2004

(Γνώρισα του Μίμη όταν πήγα στην Τρίπολη.
Κουμουνιστής
Σε ένα ταξίδι μου στην Αθήνα, μου έγραψαν ότι ο Μίμης αρρώστησε.
Έστειλα το πιο κάτω στην ποιήτρια σύζυγό του.
Όταν γύρισα στην Τρίπολη έμαθα ότι δεν τον πρόλαβε το γραφτό μου. Η σύζυγός του το ποίημα αυτό το χάραξε σε μέταλλο και  το στερέωσε στον τάφο  του συζύγου της.
Όμως το έκανε κρυφά από τους «ποιητές» της Τρίπολης, και με παρακάλεσε να μην το μάθουν.
Δεν ρώτησα το γιατί.
Πάντα και παντού οι άνθρωποι με αποφεύγουν έως με μισούν.
Εκείνοι ξέρουν γιατί.)

ΠΑΠΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ ΜΙΜΗΣ

Έχοντας τον Μίμη στο μυαλό σου
πας να γράψεις Άνθρωπος
και κάτι σου τραβάει το χέρι
κι άθελά σου
βγαίνει του άλφα η γραμμή απ' το χαρτί
τον ανήφορο παίρνει
και στ’ άστρα φτάνει.

Και όταν
φωτεινή,
κατέβει,
πας,
έκπληκτος πια
να συνεχίσεις νι
και γάμμα βγαίνει
και τέλος γράφεις Άγγελος.
Και πας να γράψεις άντρας
κι οι έγκυες οι μήτρες του άλφα σπάζουνε
και λέξεις άλλες βγαίνουν από μέσα τους
που πλημμυρίζουν το χαρτί-
λέξεις καθώς σεμνότητα
περφάνια,
λεβεντιά,
δόσιμο,
μπέσα,
σύνεση,
ευψυχία,
εγκαρδιότητα.

Και δυο φορές τον έχω μόνο δει όλες κι όλες.

Και σας χαρίζω μια ζωή μαζί του
στην ίδια πόλη
στους ίδιους δρόμους και στις ίδιες τις παρέες
κάθε ημέρα βλέποντάς τονε για χρόνια.
Κάποιοι το χάρισμα έχουνε σε μια στιγμή να βλέπουν
ό,τι άλλοι μιαν αιωνιότητα δε θα ’βλεπαν κοιτώντας.