TO ΚΟΥΤΙ

Γυναίκες που δε γνώρισα
και ζούνε σ’ άλλα μέρη
δικό μου περιστέρι
η σκέψη τις κρατεί.

Καμία δεν ξεχώρισα
η κάθε άγνωστή μου
μαιτρέσσα έμπιστή μου
κοντά μου περπατεί.

Ω! Φαντασιά μαστόρισσα!
Πέθανε πια. Σωπάσου.
Ν’ αλαφροπλέκεις στάσου
το λάγνο σου σκουτί.

Τα όσα σου εδώρησα
φέρε μου πίσω δώρα
και τώρα η Πανδώρα
ας κλείσει το κουτί.