Αφού υπάρχει Ήλιος υπάρχει Ανατολή και Δύση. Και εδώ και πεντακόσα τόσα χρόνια υπάρχει και η Δύση της Δύσης, η Αμερική.
Οι δυο οντότητες αλληλομάχονται από τότε που ανακαλύφτηκαν τα όπλα.
Η αιτία: Το χρυσάφι μόνον παλιότερα, συν το πετρέλαιο εσχάτως.
Αφορμές; Ένα σωρό. Πολιτισμικές, πολιτικές, θρησκευτικές…
Ο Βύζας και ο Ιάσονας πρώτοι μυθολογοϊστορικοί επίδοξοι «κατακτητές» της Ανατολής.
Ακολουθούν ο Τρωικός πόλεμος, οι μηδικοί πόλεμοι, ο Αλέξανδρος, οι Ρωμαίοι, οι σταυροφορίες, ο Ναπολέων, ο Χίτλερ. Και μετά από αυτόν, σύγχρονά μας, το ρήμαγμα πότε του ενός πότε του άλλου κράτους της  Ανατολής.
Αλλά και η Ανατολή ενάντια στη Δύση με τον Ξέρξη, ευκαιριακά με τους Ούννους,  με την Οθωμανική αυτοκρατορία.
Η όλη ιστορία είναι η ιστορία του πατέρα (Ασία) και του γιου (Ευρώπη).
Ο πατέρας στο αρχοντικό του με τα πλούτη του, και ο γιος που ξενιτεύτηκε για να «κάνει τη ζωή του», για «να βρει την τύχη» του, για να «ανεξαρτητοποιηθεί».
Και έφτιαξε ο γιός το σπιτικό του, όμως του λείπουν τα πλούτη του πατρικού σπιτιού και προσπαθεί να τα κάνει δικά του.
Ως για τον εγγονό, (την Αμερική), το μέρος του δικού του πατέρα-της Δύσης, της Ευρώπης- βέβαια θα πάρει.
Όμως ο πατέρας-Ανατολή είναι δυνατός και δεν το βάζει κάτω.
(Κι αν πεις για την προγιαγιά-την Αφρική-, στο σπίτι της μπαίνει ανενόχλητα όποιος από τους τρεις απογόνους θέλει και αρπάζει ανενόχλητα ότι της έχει απομείνει).
Τι είναι η γκρίνια και οι διαπληκτισμοί Ελλάδας-Τουρκίας; Τι είναι οι τόσες «επεμβάσεις» στα εσωτερικά τόσων κρατών της Ανατολής από αμερικάνους και ευρωπαίους;
Και τι είναι ο τωρινός πόλεμος στην Ουκρανία;
Τι άλλο είναι όλα αυτά από τη συνέχεια του αλληλοφαγώματος Ανατολής-Δύσης;
Που τις τελευταίες δεκαετίες γινόταν με τη μορφή του «πολιτισμού», της «δημοκρατίας» και της «ισότητας». Που όλοι ήξεραν όμως ότι όλα αυτά στην πραγματικότητα δεν ήταν παρά ο χαρτοπόλεμος που σκεπάζει μια τίγρη-την Ανατολή, και ειδικότερα, στις μέρες μας, τη Ρωσία.
Όταν όμως η Ρωσία, που θα πει ο Πούτιν, ένιωσε ισχυρός, φυσικό επακόλουθο ήταν η διεκδίκηση από μέρους του της ανάλογης με τη δύναμή της θέσης της Ρωσίας μέσα στον κόσμο.
Και ο Πούτιν δεν θέλησε να κάνει το λάθος του Χρουστσώφ, που όταν είχε τη δύναμη δεν χτύπησε τη Δύση παρά μόνον το παπούτσι του πάνω στο τραπέζι, αλλά χτυπάει την ίδια τη Δύση.
Και το παιχνίδι αυτό παίζεται μπροστά στα τρομαγμένα μάτια όλης της ανθρωπότητας πια.
Που το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να εύχεται όλα αυτά να τελειώσουν γρήγορα και όσο γίνεται λιγότερο καταστροφικά για όλους.