ΠΩΣ; 

 

Πώς θα πας να κοιμηθείς

και θ’ αφήσεις το φεγγάρι;

Τέτοια θλίψη, τέτοια χάρη

πώς μπορείς ν’ απαρνηθείς;

 

Ρέει το φως του σαν ασήμι

και λαμπρύνει το βουνό.

Ρέει από τον ουρανό

Και τη γη νυφούλα ντύνει. 

 

Πώς θα στέρξεις και θα χάσεις

τέτοιο ψέμμα; Πώς της γης

όσο απόψε κι αν λαμπρής

 την αλήθεια θ’ αγκαλιάσεις;

 

Πώς, που στρώμα της το χώμα

κι ύπνος αιώνιος το φιλί;

Πώς, γλυκά που σε καλεί

απ΄τα ουράνια τέτοιο σώμα;

 

Άπελπε ονειρευτή 

ρίξε κάτου το μαχαίρι:

πώς εσύ, σελήνης ταίρι

θα κοιμόσουνα τη γη;

 

 Γιώργης Χολιαστός