ΣΥΧΩΡΕΣΤΕ  ΜΕ

Αν κάποια μνήμη πέρα από το σκότος και το φως μ'  εξουσιάζει
 
αν κάποια ρίζα υπάρχει ακλόνητη
που μ'  έχει μεγαλώσει φύλλο ολότρεμο του κάθε αγέρα

αν κάτι ανυπόκριτο με ξαναχτίζει μακριά του

αν κάτι πέρα από το Εκεί κι από το Τότε θάλλει κάπου
ανύποπτον ορίζοντάς με                                        
αν κάτι που μου ανήκει, οριστικά κλείνει τον κύκλο του

αν κάτι σίγουρα μου  'χει δοθεί αθάνατο,
μοναδικό,
αγνό,

απ'  αυτό
απ'  αυτό,
απ'  αυτό ζητώ
να μου δώσει τη δύναμη
να μιλήσω και να πω: "συχωρέστε με-
συχωρέστε με όντα αυτού του κόσμου
που υπήρξα κι εγώ ανάμεσά σας".

Κι απ'  αυτό
απ'  αυτό
απ'  αυτό-
το πιο βαθύ από το κορμί μου

το πιο κρυφό από την ψυχή μου

το πιο μεγάλο μου από το νου

απ'  αυτό ζητώ, όντα αυτού του κόσμου
να σας δώσει τη δύναμη να με νιώστε όταν λέω:
«Συχωρέστε με-
συχωρέστε με όντα αυτού του κόσμου
που υπήρξα κι εγώ ανάμεσά σας".

Γιώργης Χολιαστός